Kanotocht in Ulft

6km, één nat pak en verzuurde schouders

Dinsdag 5 juli trok er een delegatie naar Ulft om zich te wagen aan een kanotocht. 6 km, één nat pak, verzuurde schouders en een goede sfeer is een mooie samenvatting van dit avontuur. Het uitgebreide verhaal lees je hier.

Brandstof

Een sportprestatie kan niet worden geleverd op een lege maag. Daarom heeft chef facilitair Jelle ervoor gezorgd dat de bezorgdiensten hier stipt om 17.00 uur op de stoep stonden. Nadat we gezamenlijk de benodigde brandstof naar binnen hadden gewerkt, werd er alvast vooruitgeblikt op de activiteit. Vervolgens werden de zwembroeken en waterschoenen aangetrokken en stapte iedereen in de auto richting Kanovereniging ‘Het Anker’ in Ulft.

De Kano-Baas

Eenmaal aangekomen in Ulft, stond Werner al op ons te wachten. Werner, projectmanager by day, Kano-Baas by night, gaf de groep vervolgens een rondleiding door het boothuis. Dit was een grote ruimte met enorm veel kleurrijke boten die waren opgestapeld in stellingen.

Toen Werner eenmaal had aangewezen welke kano’s wij konden gebruiken, werden we aan het werk gezet. De kano’s moesten naar buiten worden getild, samen met het andere benodigde materiaal als peddels en zwemvesten. Vervolgens volgde er een korte instructie, een ‘wie is de mol’ groepsfoto en begaven we ons richting het water.

De tocht

Guus, de zoon van Werner, deed één keer de juiste techniek voor om vanaf de steiger in de kano te komen. Daarna volgde de eerste Covadianen. Na een wat onwennige start kreeg het merendeel al snel de smaak te pakken.
We peddelden eerst door het mooie Ulft. Wat we vervolgens achter ons lieten ons door de mooie en rustige natuur van de Achterhoek leidde. Tot we uiteindelijk bij de Apenbrug aankwamen. Hier maakten we rechtsomkeert en konden we onze conditie echt goed gaan testen. Namelijk nog 3 kilometer tegen de stroom in peddelen.

Zwemmen met de vissen

Naarmate we langer in de kano’s zaten, groeide ook het vertrouwen in ons eigen kunnen. Hier en daar volgde al wat plaagstootjes en ‘niet geplande’ aanvarinkjes. :P Dat leidde uit eindelijk tot het omslaan van de kano van Sander. Al zegt Jeffrey die opvallend dicht in de buurt was daar niets mee te maken te hebben gehad. Mustafa vertrouwde vanaf dat moment Jeffrey helemaal niet meer en bleef ook ver uit de buurt. :P Sander werd uiteindelijk gered door de zoon van Werner. Kon met kano en al naar de kant zwemmen, om daar vervolgens weer aan boord te klauteren. Gelukkig met een grote glimlach.

Afsluitende borrel

Aan het einde van de tocht stond iedereen weer met verzuurde schouders op de steiger. Nadat al het materiaal netjes was opgeruimd, werd er nog even geborreld op het terras van lokale visverening. Een avontuur wat in augustus nog eens herhaald gaat worden met de volgende groep, dan hopelijk zonder nat pak… 🤿